عفونت های قارچی گوش خارجی در مبتلایان به اتومایکوزیس، بابل، 79-1370

سابقه و هدف: عفونت قارچی گوش خارجی بیماری مزمن و شایعی می باشد که کمتر مورد توجه قرار گرفته و در صورت عدم درمان منجر به عوارض ناخواسته می گردد. این مطالعه به منظور بررسی انواع عفونت قارچی گوش در شهرستان بابل طی سال های 79-1370 انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه بر روی کلیه بیماران در سنین مختلف با تشخیص عفونت گوش خارجی صورت گرفت. نمونه برداری از محتویات توسط اتوسکوپ انجام و به آزمایشگاه تخصصی قارچ شناسی ارسال گردید. با رعایت شرایط استریل آزمایشات مستقیم و کشت بر روی نمونه ارسالی انجام و کلنی قارچ های مورد نظر جدا و شناسایی شدند. یافته ها: قارچ های شناسایی شده از 305 بیمار (216 نفر زن و 89 نفر مرد) همگی از قارچ های ساپروفیتی موجود در هوا بوده که بیشترین قارچ های شایع در منطقه (54.8%) از جنس آسپرژیلوس ها و درصد بالایی (59.9%) از نوع آسپرژیلوس نیجر بخصوص در زن ها بوده است. دیگر قارچ های جدا شده از درصد پایینی برخوردار بودند. نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای اتومایکوز در جامعه مورد مطالعه که نشان دهنده وفور عفونت قارچی است توصیه می گردد که در موارد عفونت گوش خارجی بدنبال عدم موفقیت در درمان اولیه یا بهبودی ناکامل، عفونت قارچی گوش مدنظر قرار گیرد. در نظر داشت. این بررسی نشان دهنده شیوع بالای عفونت قارچی گوش خارجی در منطقه است.